تغییرات کیفی رواناب در شالیزارهای گیلان و فومنات

مقدار مصرف کود شیمیایی در کشاورزی از نظر مسائل زیست محیطی و مسمومیت انسانی مهم است. هدف از انجام این پژوهش تعیین بار آلودگی از طریق بررسی کیفیت رواناب و تغییر غلظت عواملی بود که در تعیین کیفیت آب آبیاری شالیزارها پارامترهایی مهم هستند. در سال زراعی 75-76، چهار مزرعه برنج با مساحت های متغیر (22/0 تا 6/0 هکتار) در شهرستان فومن انتخاب شد. در این مزارع رواناب به طور پشت سر هم در آبیاری کرت های پایین دست استفاده می شد. کمیت و کیفیت رواناب در خروجی کرت ها و مزارع مورد سنجش قرار گرفت. مقدار رواناب در مزارع، 2-64 درصد برآورد شد. رواناب وآب آبیاری در طبقه c3s1 قرار داشت. تفاوت میانگین مقادیر sar، do، ec و ph و تفاوت میانگین غلظت هر یک از عناصر cu، zn، b، p و k در آب ورودی و رواناب معنی دار نبود. این عوامل در آب آبیاری و رواناب در دامنه مطلوب تا مجاز برای آبیاری برنج قرار داشت. غلظت ازت در آب آبیاری از 05/0 تا3/10 میلی گرم در لیتر متغیر بود، و پس از کود دادن مزرعه، غلظت ازت در رواناب افزایش چشم گیری نشان داد. میانگین غلظت یون no3- در رواناب، نسبت به میانگین غلظت این یون در آب ورودی دارای تفاوت معنی دار بود، به نحوی که در فصل آبیاری از هر هکتار شالیزار 20 کیلوگرم نیترات از طریق رواناب خارج می شد. میانگین بار مواد محلول در آب های ورودی و خروجی مزارع به ترتیب 1618 و 1476 کیلوگرم درشبانه روز از سطح یک هکتار بود. تفاوت میانگین بار مواد ورودی و خروجی (142 کیلوگرم در یک هکتار) در سطح یک درصد معنی دار بود. از مزرعه پنجم که در لاهیجان قرار داشت، پس از سم پاشی با حشره کش دیازینون، به مدت 10 روز پی در پی نمونه برداری شد. غلظت حشره کش در آب مزرعه بلافاصله پس ازسم پاشی 08/93 بود، ولی 10 روز پس ازسم پاشی به mg/l 0/98 کاهش یافت. نتایج این بررسی نشان داد که اکثر عوامل کیفی اندازه گیری شده در حد مجاز برای آبیاری شالیزار بودند.